در محاسبه منبع آبگرم مصرفی یا همان منبع کویلدار، سه پارامتر مهم وجود دارد که باید محاسبه شوند. روش‌های محاسبه و نکات آن، به ساده‌ترین شکل برای شما شرح داده شده است. در پایان مطالب یک مثال نیز برای درک بهتر حل کرده‌ایم که در ویدئو نیامده است و توصیه می‌کنیم که آن را نیز مطالعه کنید.
پارامترهای اصلی در محاسبه منبع آبگرم
برای محاسبه منبع آبگرم یا همان منبع کویلدار باید سه پارامتر اصلی محاسبه شوند:
۱- ظرفیت مخزن آبگرم
۲- بار حرارتی آبگرم که مربوط به کویل منبع می‌شود و در انتخاب دیگ و پمپ استفاده می‌شود.
۳- سطح حرارتی کویل که از آن برای سفارش گذاری استفاده می‌شود. ممکن است هنگام خرید با پارامتر سطح حرارتی کویل چندان سر و کار نداشته باشید و فروشنده‌ها طول لوله‌های کویل را به فوت بگویند. منظور از کویل ۲۰ فوت، کویلی است که مجموع طول لوله‌های آن ۲۰ فوت است. اگر واحد را به فوت مربع بگویند، سطح حرارتی کویل و اگر به فوت گویند، منظور طول لوله‌ها است.
پارامترهای موثر از ظرفیت مخزن
۱- کاربری پروژه: پروژه اداری، مسکونی، تجاری یا … است.
۲- تعداد واحدها
۳- تعداد و مشخصات سرویس‌ها
مصرف را به کمک گزینه‌های دوم و سوم محاسبه می‌کنیم.
یک روش با استفاده از «جدول ۱» است که واحدهای به کار رفته داخل آن، گالن بر ساعت است.
روش دوم به کمک «جدول ۲» که به ازای هر نفر محاسبات را انجام می‌دهیم. در این روش دیگر به نوع تجهیزات و سرویس‌ها، کاری نداریم.
ما به روش اول محاسبه را انجام می‌دهیم.
دو قدم برای محاسبه ظرفیت مخزن
۱- مقدار مصرف واقعی را مشخص کنیم که از «فرمول ۱» محاسبه می‌شود.
برای محاسبه حداکثر مصرف آبگرم، نخست تجهیزات مصرفی هر واحد را حساب کرده و به «جدول ۱» مراجعه می‌کنیم. مقدار مصرفی هر تجهیز را از «جدول ۱» به دست آورده و مجموع مصرفی هر واحد و سپس کل ساختمان را محاسبه و در «فرمول ۱» جایگزین می‌کنیم.
ضریب تقاضا نیز در ستون دوم از سمت راست »جدول ۱» نوشته شده که جایگذاری و مقدار واقعی مصرف را محاسبه می‌کنیم.
در واقع با محاسبه مقدار واقعی مصرف، همزمانی یا عدم همزمانی را لحاظ می‌کنیم.
۲- حجم مخزن را برای سفارش گذاری، محاسبه کنیم که از «فرمول ۲» استفاده می‌کنیم.
مقدار واقعی مصرف را از «فرمول ۱» محاسبه و ضریب تقاضا نیز از ستون سمت راست «جدول ۱» به دست آورده و در فرمول جایگزین می‌کنیم و به همین راحتی حجم مخزن محاسبه می‌شود.
محاسبه بار حرارتی آبگرم
بار حرارتی آبگرم از «فرمول ۳» محاسبه می‌شود.
اختلاف دمای ورودی و خروجی مخزن در واقع همان اختلاف دمای آب مصرفی است که وارد مخزن شده و پس از گرم شدن برای مصرف‌کننده فرستاده می‌شود.
بار حرارتی محاسبه را برای محاسبه پمپ و انتخاب دیگ، استفاده می‌کنیم که می‌توانید نحوه محاسبه پمپ را از لینک «محاسبه پمپ منبع کویلدار» مشاهده کنید.
محاسبه سطح حرارتی کویل
سطح حرارتی کویل را از «فرمول ۴» به دست می‌آوریم.
اختلاف دمای ورودی و خروجی مخزن همان اختلاف دمای آب مصرفی ورودی به مخزن و آب خروجی از مخزن است که پس از گرم شدن برای مصرف کننده فرستاده می‌شود.
دمای دیگ منظور درجه ترموستات دیگ روی چند درجه فارنهایت تنظیم شده است که آن را در «فرمول ۳» جایگزین می‌کنیم.
ضریب انتقال را نیز ۱۰۰ در نظر می‌گیریم.
برای درک بهتر در پایین یک مثال آورده‌ایم.
یک مثال برای محاسبه منبع آبگرم
پروژه مثال دارای مقادیر زیر است:
۱- کاربری پروژه مسکونی است.
۲- دارای ۱۰ دستگاه واحد آپارتمان می‌باشد.
۳- هر واحد دارای یک حمام با وان است.
۴- هر واحد یک توالت فرنگی و ایرانی می‌باشد.
۵- آشپزخانه دارای سینک، ماشین ظرفشویی و لباسشویی است.
۶- دمای آب ورودی به مخزن ۵۰ و دمای آب خروجی ۱۴۰ درجه فارنهایت است.
۷- آب گرم داخل سیرکولاسیون دیگ دمای ۱۵۰ درجه فارنهایت را دارد.
۸- ضریب کلی انتقال را ۱۰۰ Btu/H.ft2.F در نظر می‌گیریم.
چی باید محاسبه شود؟
۱- ظرفیت مخزن آبگرم (برای سفارش)
۲- بار حرارتی آبگرم (برای انتخاب پمپ و دیگ)
۳- سطح حرارتی کویل (برای سفارش)
یک جدولی مانند «جدول ۳» درست می‌کنیم که کار محاسبه ساده‌تر شود.
«جدول ۳» را به کمک «جدول ۱» پر می‌کنیم و مصرف حداکثری را محاسبه می‌کنیم.
برای محاسبه ظرفیت مخزن، مقدار واقعی مصرف را از «فرمول ۱» به صورت زیر حساب می‌کنیم:
حجم مخزن را با مقدار مصرف واقعی به دست آمده و استفاده از «فرمول ۲»، به شکل زیر به دست می‌آوریم که در پایان آن را به لیتر نیز تبدیل کرده‌ایم:
بار حرارتی آبگرم مصرفی را از «فرمول ۳» و بدین شکل محاسبه می‌کنیم:
در پایان سطح حرارتی کویل را با استفاده از «فرمول ۴» حساب می‌کنیم:
