در انواع عایق گرمایش کف می‌بینیم که چه نوع عایق‌هایی در گرمایش کف استفاده می‌شوند.
جنس پلی اتیلن تنها برای عایق پیرامونی استفاده میشود یا اینکه در درز انبساط نیز کاربرد دارد. ورق‌هایی که در بسته‌بندی ساندویچ استفاده می‌شوند نیز در گرمایش کف کاربرد دارند. بیا ببینیم چه عایق‌هایی و کجا به کار می‌روند.
انواع عایق مورد استفاده در گرمایش کف به شرح زیر است:
۱) عایق کف که زیر لوله‌ها اجرا میشود و لوله‌های روی آن قرار می‌گیرند. در واقع یک عایق حرارتی بین لوله و لایه‌های زیرین ایجاد می‌کند. مهم‌ترین عایقی که در گرمایش کف استفاده می‌شوند، عایق‌های کف هستند.
۲) عایق پیرامونی که اطراف مکان اجرای گرمایش کف و روی دیوار اجرا میشود.
۳) درز انبساط که در محوطه‌های میانی اجرای گرمایش کف می‌توانیم آن‌ها را ببینیم. در حقیقت آن‌ها بین بتن هستند تا از آسیب‌دیدگی کف جلوگیری کنند. تغییر حجم بتن که بر اثر گرما ایجاد میشود به وسیله این عایق گرفته میشود. متراژی که درز انبساط باید در آن اجرا شود مساحت ۴۰ متر مربع است و در اندازه‌های کمتر معمولا نیاز نداریم. کاربرد دیگر آن در بین جاهایی که گرمایش کف را داریم و جاهایی مانند زیر کمد دیواری اتاق یا زیر کابینت در آشپزخانه‌ها که گرمایش کف در آن اجرا نمی‌شود، می‌باشد.
۴) نایلون یا متالایز که برخی می‌گویند بهتر است آن‌ها را زیر لوله‌های گرمایش کف اجرا کنیم تا کمک کند که تابش گرما به سمت بالا بیشتر شود. ولی مفید بودن آن را در ادامه با هم بررسی می‌کنیم.
انواع عایق کف
۱- عایق تخت
خود عایق‌های تخت به چند دسته تقسیم می‌شوند:
۱- پلی استایرن یا یونولیت : همان یونولیت معمولی است که دو مدل معمولی و اکسترود شده دارد. مدل اکسترود شده، دانه‌های ریزتر و مقاومت فشار بیشتری نسبت به یونولیت معمولی (یا منبسط شده) دارد. یک ایراد مدل اکسترود شده این است که دارای ضریب جذب آب بیشتری می‌باشد و به همین دلیل استفاده از آن چندان توصیه نمی‌شود.
۲- فوم پلی اتیلن : دارای مقاومت فشار بسیار کمی هستند. هنگامی که روی آن‌ها بتن ریخته شود فشرده شده و ضخامت آن‌ها کم میشود که مقاومت حرارتی را کاهش می‌دهد و می‌تواند در طول زمان به کف‌سازی آسیب برساند.
۳- ریباند : در واقع تکه‌های فومی هستند که پرس شده‌اند. چگالی و مقاومت فشار بالای دارد. ولی از عایق‌های قبلی گرانتر است و برای اینکه لوله را روی این عایق ثابت نگه داریم نیاز به منگنه‌کوب می‌باشد.
۲- عایق شانه تخم‌مرغی
این عایق‌ها دارای برآمدگی‌هایی هستند که لوله‌ها بین آن‌ها قرار می‌گیرد و یکی از مزیت‌های آن، اجرای سریع و آسان لوله‌ها می‌باشد. ولی عیب بزرگ آن‌ها این است که فاصله لوله‌ها بستگی به فاصله برآمدگی‌ها و مضربی از آن‌ها است. فاصله برآمدگی‌ها به طور معمول ۶/۵ و ۷/۵ سانتی‌متر است پس فاصله لوله‌ها ۶/۵ یا ۷/۵ سانت و مضربی از آن‌ها برای مثال ۱۳ یا ۱۵، می‌باشد.
عایق شانه تخم‌مرغی در دو مدل بدون روکش و روکش‌دار تولید می‌شوند.
ورق‌های آن‌ها در اندازه‌های یک متر و بیست سانت می‌باشد و اطرافشان برجستگی‌ها و فرورفتگی‌هایی وجود دارد تا بتوانیم عایق‌ها را داخل یکدیگر چفت کرده و به هم متصل کنیم و عایق‌بندی یکپارچه‌ای داشته باشیم.
استفاده از عایق تخت یا شانه تخم‌مرغی بسته به نظر طراح یا کارفرما دارد و نمی‌توانیم به صورت ۱۰۰ درصد یکی را به دیگری برتری دهیم چون هر کدام دارای مزایا و معایبی می‌باشند.
۳- نایلون یا متالایز
نایلون یا متالایز در واقع همان زرورق یا نایلونی است که برای ساندویچ‌ها استفاده می‌شوند. جنس آن‌ها نایلون یا پلاستیک است و آلومینیوم نیست به همین دلیل کمک زیادی در عایق‌بندی کف نمی‌کند. چون هدایت گرمایی که در گرمایش کف می‌خواهد انتقال پیدا کند از نوع هدایت مولکولی است. استفاده از نایلون بیهوده است و تنها یک هزینه اضافی برای کارفرما می‌باشد. اما اگر از ورق آلومینیوم استفاده شود می‌تواند به انتقال حرارت کمک کند.
انواع عایق پیرامونی و درز انبساط
آن‌ها از نوع پلی اتیلن هستند که در عرض ۱۲ تا ۱۴ سانتی‌متری در بازار یافت می‌شوند و نیز می‌توانیم در عرض‌های بالا خریداری و هنگام استفاده به اندازه نیاز برش بزنیم. دورتادور فضای اجرای گرمایش کف و به ویژه پایین دیوارها، نصب می‌شوند. پس از بتن‌ریزی بخش‌های اضافی آن بریده میشود.
فوم پلی اتیلن برای عایق پیرامونی و درز انبساط استفاده میشود. هنگام استفاده در درز انبساط بهتر است که مقاومت حجمی کمتری داشته باشد تا بتواند تغییرات حجمی بتن را به خوبی جذب کند.
غلاف
یک جور لوله خرطومی است که می‌توانیم روی لوله‌های ۱۶ و ۲۰ قرار دهیم. غلاف در جاهای که لوله از درز انبساط یا زیر دیوار عبور می‌کند و نیز در نزدیک کلکتور که تعداد زیادی لوله نزدیک یکدیگر هستند و به کلکتور وصل می‌شوند، استفاده میشود.
